czy maka pszenna jest dobra w diecie

Witaj,

      Zacznę od tego, że mamy sporo rodzajów mąki pszennej. Przede wszystkim posiada ona wiele odcieni kolorystycznych, co jest związane z zawartością zmielonej okrywy ziarna. Przykładowo mąka pszenna jasna jest najbardziej oczyszczona z takiej okrywy, dlatego jest najjaśniejsza.

      Poza kolorem, mąkę rozróżniamy na podstawie typu. Typ jest wskaźnikiem zawartości popiołu w mące, czyli tym, co pozostaje z mąki po jej spaleniu w bardzo wysokiej temperaturze. Im więcej popiołu, tym jest ona bogatsza, cięższa i tym bogatszy jest jej wskaźnik. Jeśli zatem zawartość popiołu wynosi 0,5% mamy do czynienia z mąką typu 500. Decydując się na włączenie mąki pszennej do swojego menu warto sięgać po wyższe typy, takie jak: mąka pszenna graham typ 1850, która jest bogata w błonnik i otręby oraz mąka pszenna pełnoziarnista typ 2000. Ta ostatnia powstaje w procesie mielenia całych ziaren, bez oczyszczania, dlatego posiada sporo otrąb. Karierę robi tez ostatnio mąka orkiszowa uznawana za najzdrowszą. 

       Zdecydowanie nie poleca się częstego spożywania produktów z białej mąki. Po pierwsze są to produkty praktycznie pozbawione składników mineralnych, takich jak: żelazo, cynk, witaminy z grupy B, pozbawione są również prawie całego błonnika. Ponadto produkty takie posiadają wysoki IG, co skutkuje dużymi wahaniami poziomu cukru we krwi. Dlatego też po spożyciu powiedzmy zwykłej bułki chce nam się znów jeść po upływie krótkiego czasu. Oczywiście poziom IG można bardzo łatwo obniżyć dodając do kanapki chociażby filet z piersi kurczaka.

     Ostatnimi czasy, w związku z tematem diety bezglutenowej pojawiło się sporo publikacji naukowych, w których podano argumenty popierające dietę bezglutenową. Przybliżę tutaj niektóre z nich. Po pierwsze produkty z pszenicy powodują glikację (uszkodzenie) komórek, zakłócają reakcje naszego ciała na cukier, przyspieszają tycie, szybciej się starzejemy, zwiększa się ryzyko rozwoju cukrzycy.

      Wróćmy do procesu glikacji, którego końcowym produktem są AGE (Advanced Glycation Aendproducts). AGE powodują, że związki podtrzymujące skórę twardnieją, co przyczynia się do pogorszenia ich stanu i uszkodzenia włókien skóry. Skóra stopniowo traci jędrność i elastyczność, pojawiają się zmarszczki. Tak samo ten proces działa na narządy, stawy, oczy, chrząstki czy układ nerwowy.

     Czynnikiem zwiększającym produkcję AGE-s w organizmie jest wysoki poziom cukru we krwi. Jaki związek ma to z pszenicą? Dokładnie taki, że zboże to zawiera szczególny rodzaj węglowodanu, mianowicie amylopektynę, która zwiększa poziom cukru we krwi bardziej niż jakikolwiek inny węglowodan.

     Po drugie, gluten zawiera 2 szczególnie niekorzystne dla człowieka składniki: gliadynę i aglutyninę. Gliadyna, czyli pszenne białko, które nasz organizm rozkłada na egzorfiny. Ezorfiny są związkami morfinopodobnymi i działają podobnie jak narkotyki. To one są odpowiedzialne m. in za zwiększony apetyt oraz uzależnienie od chleba i innych wypieków. Aglutynina z kolei wzmacnia wpływ insuliny na komórki tłuszczowe, może wywoływać reumatoidalne zapalenie stawów, powodować nieszczelność jelit, wywołać celiakię oraz nasilać jej działanie. Badacze alarmują, że aglutyniny nie da się usunąć z organizmu. Nie niszczy jej także ani gotowanie, ani pieczenie, ani żadna inna forma obróbki.

       Wiele publikacji sugeruje, że dieta bez pszenicy może uzdrowić przewód pokarmowy: ustępuje refluks, zanikają biegunki, zaparcia, skurcze, gazy i wzdęcia. Dzięki temu odnawia się korzystna dla zdrowia flora bakteryjna. Oprócz tego dieta bez pszenicy poprawia pracę mózgu, przynosi ulgę w dolegliwościach stawów.

       Innym argumentem przemawiającym na korzyść diety bez glutenu jest eliminacja z jadłospisu substancji anty-odżywczych. Takimi substancjami są m.in fityniany, które blokują wchłanie wielu minerałów, takich jak cynk, żelazo, mangan, wapń. Oprócz tego, pszenica zawiera takie substancje, jak lektyny. Lektyny mogą powodować podrażnienie jelit. Stąd u osób wrażliwych, mogą pojawić się bóle brzucha.

     Wracając do Twojego pytania, część badań sugeruje, że warto spożywać mąkę pszenną w formie jak najmniej oczyszczonej, inne sugerują, aby całkowicie ją wykluczyć ze względu na gluten. Wspólnym mianownikiem jest tu na pewno kwestia unikania produktów z mąki pszennej oczyszczonej.